DEVIJIMI DHE LARGIMI NGA RRUGA E ALLAHUT”

DEVIJIMI DHE LARGIMI NGA RRUGA E ALLAHUT”


Burimi i shumë ideve të gabuara dhe mendimeve të devijuara është irxhau, i cili thotë se imani është fjalë dhe bindje, pra imani është njohje dhe se askush nuk bën kufër vetëm përse e bën të ndaluarën të lejuar apo përgënjeshtron.

Allahu, subhanehu we teala, thotë:
“Ata përpiqen me gojët e tyre ta shuajnë dritën e Allahut, e Allahu nuk do tjetër, pos ta përsosë dritën e Tij ndonëse jobesimtarët e urrejnë.” (Tevbe, 32)

Armiqtë e teuhidit dhe ata që thërrasin për tu liruar nga parimet, morali dhe për të përfunduar me obligimet dhe ndalesat e Allahut janë të shumtë, në këtë kohë ata shtohen dhe nuk pakësohen. Ata janë të atillët që pretendojnë se ai i cili thotë “la ilahe ila-llah” është besimtar edhe sikur mos të veprojë me Ligjin e Allahut, kurse dispozitat sipas teorisë dhe bindjes së tyre kanë të bëjnë me zemrën e jo me veprën e tyre.

Kurse zotëri prej tyre është ai i cili thotë se fjala “la ilahe il-lallah” nuk përfshin të gjitha sferat e jetës.
Nga kjo shpifje e kësaj ideologjie është përhapur degjenerimi në tokë, ka humbur xhihadi në rrugën e Allahut, është paraqitur shirku në mesin e muslimanëve, bidati, devijimet politike, ekonomike dhe shoqërore. Me këtë ka humbur të kuptuarit e drejtë të Sherijatit, është përzier medhhebi i irxhaut me ideologjinë sekulariste që ngrihet mbi teorinë e ndarjes së fesë nga jeta dhe jetën nga feja. Për shkak të kësaj, tek shumë njerëz është formuar bindja e adhurimi përkufizohet vetëm me simbolet fetare në xhami dhe në shtëpi, kurse feja nuk ka lidhje me qeverisjen dhe me çështjet politike. Në këtë mënyrë ata me gjuhët e tyre e shqiptojnë fjalën e kufrit: “Lëre atë që shtë e Allahut për Allahun dhe atë që është e Cezarit për Cezarin”. Madje këto devijime nuk kanë të ndaluar, por vazhdojnë të kalojnë nga e keqja në më të keqe.

Vërtet devijimi dhe largimi nga rruga e Allahut është ajo që po i egërson shoqëritë e mos të flasim për individët të cilët është duke i shndërruar në robër të epshit, të tagutit, të parasë, të dheut, të racës... Ata me të vërtetë bëhen gjah i epsheve të tyre edhe pse nuk e ndjejnë këtë.
Sa më shumë që largohen nga rruga e drejtë e Allahut, aq më shumë i mbulon nënçmimi i robërisë së tagutit dhe nënçmimi i njerëzimit.

Sa më shumë që i nënshtrohen Ligjit të Allahut dhe e realizojnë atë mbi indivin, shoqërinë, të fuqishmin, të dobëtin dhe largohen nga shirku, bidatet dhe nënshtrimi i konventave dhe rezolutave të Kombëve të Bashkuara, aq më shumë Allahu i bën zotërues në tokë dhe ua jep fenë të cilën e pëlqeu për ta.



Sulejman ibn Nasir el-Ulvan