NDIHMA E ALL-LLAHUT
Nga: Sulejman ibn Nasir el-Ulvan
NDIHMA E ALLAHUT ĖSHTĖ AFĖR
Shumė prej popujve muslimanė nė vende dhe qytete tė ndryshme jetojnė nė njė grumbull imagjinatash, njė prishje tė moralit, nė humbje tė tė drejtave, nė uzurpim tė pronave, nė dallime idesh, nėn sulme tė shumta, nė papunėsi, nė joproduktivitet, nė njė vrull devijimesh nė besim dhe menhexh (metodologji), nė ēėshtjet politike, ekonomike dhe kjo u ndodh nė kohėn e pėrhapjes sė propagandave nacionaliste, sekulariste, rrymave ateiste, simboleve sufiste dhe paganiste.
Ky mjerim e ka pėrfshirė ummetin, dhe shumė prej tyre janė zhytur nė atė qė u sjellė dėmė e jo dobi. Janė tė pakujdesshėm ndaj misionit dhe mesazhit tė tyre pėr tė cilin janė krijuar.
Pėr tė shkatėrruar kėto devijime dhe zotra qė adhurohen pėrveē Allahut, pėr tė dalur nga kėto situata tė mjerueshm,e nga kėto tradita dhe sisteme tė ngritura nė ēdo vend, e qė janė nė kundėrshtim me Ligjin e Allahut, obligohemi ti kthehemi Islamit burimor nė vizionin e tij tė paluhatshėm, qė pėrmban tė dorėzuarit ndaj Allahut me teuhid, frikėrespekt tė plot, distancim nga shirku dhe ithtarėt e shirkut, tė gjykojmė me Ligjin e Allahut nė tokėn e Tij dhe ti kryejmė ibadetet vetėm pėr Atė.
Kjo ėshtė esenca e teuhidit dhe pa kėtė jeta ėshtė e pakuptimtė.
Allahu, subhanehu we teala, thotė:
Unė nuk i krijova xhinėt dhe njerėzit pėr tjetėr pos qė tė mė adhurojnė. (Edh-Dharijat, 56)
Teuhidi ėshtė baza e fesė, shtylla e saj, sistem botėror dhe mesazhi i muslimanėve qė ua dėrgojnė gjithė popujve tjerė.
Allahu, subhanehu we teala, thotė:
Thuaju (o i dėrguar): O ithtarė tė librit (Tevrat e Inxhil), ejani (tė bashkohemi) te njė fjalė qė ėshtė e njėjtė (e drejtė) mes nesh dhe mes jush: Tė mos adhurojmė, pos All-llahut, tė mos ia bėjmė Atij asnjė send shok, tė mos e konsiderojmė njėri - tjetrin zotėr pos All-llahut! E nė qoftė se ata refuzojnė, ju thoni: Dėshmoni pra, se ne jemi muslimanė (besuam njė Zot)! (Ali Imran, 64)
Thuaj: Ejani tju lexoj atė qė me tė vėrtetė ju ndaloi Zoti juaj: tė mos i shoqėroni Atij asnjė send, tė silleni mirė me prindėrit, tė mos i mbytni fėmijėt tuaj pėr shkak tė varfėrisė, sepse Ne u ushqejmė juve dhe ata, tė mos u afroheni mėkateve tė hapta apo tė fshehta, mos e mbytni njeriun sepse mbytjen e tij e ndaloi All-llahu, pėrpos kur ėshtė me vend. Kėto janė porositė e Tij, kėshtu qė tė mendoni thellė. Mos iu afroni pasurisė sė jetimit derisa ai tė arrijė pjekurinė, (mund ti afroheni) vetėm nė mėnyrė mė tė mirė, zbatoni me drejtėsi masėn dhe peshojėn. Ne nuk ngarkojmė asnjė njeri pėrtej mundėsive tė tij. Kur tė flitni (tė dėshmoni), duhet tė jeni tė drejtė edhe nėse ėshtė ēėshtja pėr (kundėr) tė afėrmit, dhe zotimin e dhėnė All-llahut plotėsonie. Kėto janė me ēka Ai ju porositė kėshtu qė tė pėrkujtoni.
Dhe se kjo ėshtė rruga (feja) Ime e drejtė (qė e caktova pėr ju), pra pėrmbajuni kėsaj, e mos ndiqni rrugė tė tjera e tju ndajnė nga rruga e Tij. Kėto janė porositė e Tij pėr ju, ashtu qė tė ruheni. (El-Enam, 151-153)
Ne dėrguam nė ēdo popull tė dėrguar qė tu thonė: Adhuroni vetėm Allahun, e largonu djajve (adhurimit tė tyre)! (Nahėl, 36)