Burimi: Mexhmu’ el-Fetua nga Imam ibn Tejmije

Burimi: Mexhmu’ el-Fetua nga Imam ibn Tejmije

1. Çdo gjë që është në përputhje me Librin dhe Sunetin autentik, është e pranuar nga ata (Ehl us-Suneh) dhe çdo gjë që është në kundërshtim me të, trajtohet si e pavërtetë.
Gjëja e parë e cila i dallon Ehl us-Suneh uel-Xhemat nga të gjithë ata krahas tyre, është metodologjia me të cilën ata i marrin shkencat e tyre (të fesë) dhe burimi i së Vërtetës prej së cilës ata i derivojnë besimet e tyre, konceptet, aktet e adhurimit, marrëdhëniet ndërnjerëzore, modelin e tyre të udhëheqjes dhe sjelljen. Burimi i Diturisë dhe i së Vërtetës në të gjitha degët e ndryshme të diturisë me Ehl us-Sunet, është Libri i Allahut dhe Suneti i të Dërguarit të Tij. Kurrfarë fjalë tjera përveç fjalëve të Allahut dhe asnjë udhëzim tjetër përveç udhëzimit të të Dërguarit (salallahu alehji ue selam), nuk vjen në rend të parë.

2. Askush nga njerëzimi s’është i pastër prej gabimeve (në fe), përveç të Dërguarit të Allahut (salallahu alejhi ue selam).
Ehl us-Sunet nuk e konsiderojnë askë të sigurt prej gabimeve sa i përket Fesë, përveç të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam). Dijetarët nuk janë të lirë nga gabimet por më saktë, fjalët e çdonjërit mund të pranohen ose refuzohen, përveç atyre të të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam). Prandaj, fjalët dhe deklaratat e dijetarëve të Ehl us-Sunet doemos janë në pajtim me Sunetin e Pejgamberit (salallahu alejhi ue selam), dhe ata nuk i paraprijnë apo të shkojnë para tij.

3. Ixhma’ (konsensusi) i Selef us-Salih (Paraardhësve të Devotshëm) konsiderohet si dëshmi Sheri’atike për të cilën është e domosdoshme që të mbahen ata që vijnë pas tyre.
Ehl us-Sunet uel-Xhemat besojnë se më të diturit prej krijimit në lidhje me fenë e Allahut pas pejgamberit (salallahu alejhi ue selam) janë Shoqëruesit (radiallahu anhum) dhe Selefu us-Salih. Për çfarëdoqoftë që ata u pajtuan/bashkuan mbi ndonjë çështje të fesë, ajo është e lirë nga të qenit gabim dhe s’është e lejuar për askë që ta lë atë. Ixhma e tyre është dëshmi sheriatike për të cilën është detyrim që të mbahen ata që vijnë pas tyre.Të gjithë ata të cilët mbahen me ixhmanë e tyre, janë ata që ngjiten me përkushtim ndaj xhematit (grupit) të tyre.

4. Ata nuk pranojnë apo konfirmojnë ndonjë të folur apo ixhtihad (Jurisprudencë), përveç pasi që ta kenë verifikuar atë në tri burimet: Librin, Sunetin autentik dhe ixhmanë e Selefit.
Ehl us-Suneti mbahet për Sunetin me të cilin erdhi i Dërguari (salallahu alejhi ue selam) dhe ngjitet për xhematin e pejgamberit (salallahu alejhi ue selam), dhe ata janë Shoqëruesit (radiallahu anhum) dhe kushdo që pason rrugën e tyre dhe përvetëson metodologjinë e tyre. Ata nuk pranojnë ndonjë ixhtihad apo fjalim pavarësisht se prej kujt vjen, përveç pasi që t’ia kenë referuar atë Librit, Sunetit autentik dhe ixhmasë të Selefit.

5. Ata nuk e kundërshtojnë Kur’anin apo Sunetin me ‘Akël (intelektin), mendimin apo analogjinë e tyre.
Prandaj, Ehl us-Sune uel-Xhema’a nuk mbështeten, nuk pasojnë apo mbahen për tjetër pos diturisë dhe praktikës së Selef us-Salih dhe kushdo që merr prej tyre, ngjitet për xhematin e tyre dhe rrugëtojnë nëpër gjurmët e tyre dhe lidhen (dhe e kufizojnë veten) vetëm në parimet fundamentale të tyre. Kjo për atë se Shoqëruesit (radiallahu anhuma) e mësuan tefsirin (sqarimin) e Kur’anit dhe hadithit prej të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam), pastaj ua mësuan atë Tabi’inëve por nuk e vendosën veten para Allahut dhe të Dërguarit e Tij me ndonjë mendim, shije personale, intelektin personal, ndriçim të befasishëm të mendjes (si ajo e Sufive) apo gjëra tjera të ngjashme.

6. Xhemati (Grupi që është i bashkuar në të Vërtetën me të cilin erdhi i Dërguari (salallahu alejhi ue selam), në formë të fjalëve dhe veprave) është mënyra e Shpëtimit në këtë jetë dhe në Jetën e Përtejme.
Prandaj Ehl us-Suneh, mbahet fort për xhematin e të Dërguarit (salallahu alejhi ue selam) duke u shmangur prej vendeve të ndarjes dhe dallimit, duke u mbajtur shtërngueshëm për totalitetin e Librit, Sunetin dhe ixhmanë (pajtimin unanim të Shoqëruesve (sahabëve)), të qenë larg nga vendet e errësirës dhe paqartësisë (në Libër dhe Sunet), të cilat ndajnë dhe përçajnë të bashkuarit. Dhe, (kjo është kështu sepse) Xhemati (në vlerësimin e tyre) është mënyrë e Shpëtimit në këtë jetë dhe Jetën e Përtejme.

7. Ata nuk e bëjnë të detyrueshme njohurinë e një pjesë të veçantë të diturisë për atë që s’është i aftë dhe që është e përshtatshme vetëm për njeriun e aftë.
Ehlu us-Suneh besojnë në atë me çka pejgamberi (salallahu alejhi ue selam) erdhi në tërësinë e vet. Sidoqoftë, ata bëjnë dallim në mes atij që është i aftë dhe atij që s’është në lidhje me njohjen e asaj me çka erdhi i Dërguari (salallahu alejhi ue selam) në mënyrë të detajizuar. Ky është një parim madhështor. Shumë sprova e kanë goditur Umetin për shkak të moskuptimit të këtij parimi.

Paqja dhe Bekimet qofshin mbi të Dërguarin e Allahut, Shoqëruesit e tij dhe të gjithë ata që i ndjekin hapat e tyre deri në Ditën e Ringjalljes.